„Są zatopione w bezkresnej przestrzeni meandry trąbki, są modulowane elektronicznie – ale dziwnie swojsko, przyjaźnie brzmią­ce dźwiękowe plamy gitarowych akordów. Dominują spokój, melancholia, zen dnia powszedniego, skupienie na tym co tu i teraz. To muzyka akceptacji siebie i świata takiego, jakim jest.” Marek Romański / Jazz Forum. więcej

„Staniecki nie potrzebuje lawiny dźwięków, aby wzruszyć czy skłonić do refleksji; wykorzystuje do tego bardzo proste środki, które niezwykle działają na wyobraźnię. Powstała z tego delikatna, nastrojowa i kojąca, ale równocześnie wprowadzająca w trans muzyka”. Sebastian Chociński / Lizard. więcej

„Malownicza muzyka, pozwalająca podróżować po obszarach filmowości naszej wyobraźni. Niepokojąco zmysłowa elektronika. (…) W pełni ukazuje jak można nagrać płytę nie do filmu, ale o ogromnym potencjale filmowości. Kompozycje Stanieckiego mienią się pełną paletą barw nowoczesnej elektroniki z udziałem przetworzonego basu i gitary.” Adrian Chorębała / Ultramaryna. więcej

„Autor balansuje na granicy „inności” i popu z takim wdziękiem, że nie jestem pewien, czy umieściłem tę płytę we właściwej rubryce. Wyobraźcie sobie ambientowe głębiny zadumania oraz motoryczne triphopowe rytmy, podbudowane laswellowskim basem i okraszone oszczędnymi partiami gitar o ciepłym brzmieniu lampowego pieca.” Radosław Pasternak / Hi Fi Muzyka. więcej

„Niezwykle plastyczne i pobudzające wyobraźnię dźwięki, pełne ludzkich skojarzeń, podświadomych obrazów czy muzycznych odniesień. (…) Paradoksalnie ta minimalistyczna płyta nie pozwala słuchaczowi na wyłączenie się. Nowocześnie zarejestrowana muzyka kieruje nas ku własnemu wnętrzu.” Wirtualna Polska